Παράσιτα


Σωματίδια που ενώνονται, εκκενώνονται, γίνονται ένα και τα δύο γίνονται τρία. Σκοτώνεις το ένα γιατί δε βολεύει να γίνουμε πολλοί και σκοτώνοντας το ένα, τα δύο χωρίζονται κι αυτά. Έρχονται ύστερα κάτι μικρές ώρες, που αναμοχλεύεις πάλι τις χημικές ενώσεις. Κάνεις πειράματα, αν και έχεις καταλήξει στο συμπέρασμά σου. Τα ίχνη ξαναδημιουργούν σύμπαν, θυμάσαι ότι είσαι άνθρωπος κι ας μοιάζεις με πέτρα κι ας θυμίζεις κάρβουνο. Κι όλες τις άλλες, τις ατέλειωτες ώρες χωρίς δονήσεις, κάθεσαι και λες τα ίδια και τα ίδια. Είσαι παρών χωρίς να αντιπροσωπεύεις τίποτα. Αντιπροσωπεύεσαι χωρίς να είσαι παρών. Presenta ma no representa. Representa ma no presenta.

Foto credits: Sofia Karasavvidou (Το κείμενο είναι μια σκέψη εμπνευσμένη από το έργο που παρουσίασε η Σοφία Καρασαββίδου στην έκθεση ''Θορυβώδεις παρεμβολές'', επιμέλειας Νίκου Ευαγγελόπουλου. Οι στίχοι ''Presenta ma no representa. Representa ma no presenta.'' είναι λόγια του εικαστικού Γιάννη Κουνέλη από συνέντευξή του.)

Φόβος Κανένας


Και λέει: 
 Παραμύθι Και πέρασαν αυτοί οι δυο καλά κι εμείς τους κοιτάγαμε κρυφά και καπνίζαμε και τους τραβάγαμε φωτογραφίες με το κινητό και τις ποστάραμε κατευθείαν στον τοίχο τους, να τις δουν όλοι. Εμείς περάσαμε καλύτερα. 
-Γιάννης Φαρσάρης Φόβος Κανένας-
www.openbooks.gr

Η νόσος των εραστών


"Αστροπελέκι στην καρωτίδα" και σαν πυρετός ακατέβατος. 
 Κενό αέρος. Γεμάτο κενό. Και πιο γεμάτες οι λέξεις. 
 Κυριάκος Γιαλένιος